The road ahead is empty...
6 juli 2015 - Karasjok, Noorwegen
Vanmorgen was het koud! Zo'n 5 graden is geen optimaal motor-rij temperatuurtje. Dan moet je kreatief worden! Een plattegrond van de omgeving wordt tot zeer orginele windstopper gebombadeerd. Zo kwamen vroeger de echte mannen ook de winter door!
Martien met zijn verwarmde wanten had weinig te vrezen. Ook een plattegrondje als borstrok, een extra shirtje erbij aan, zo moest het maar gebeuren.
Het zonnetje scheen, maar dat hielp niet echt. Op weg naar Karasjok in Noorwegen. We hadden al uitgevogeld dat we ongeveer 200 km konden rijden en dan in een 'grote' plaats kwamen en konden tanken. Eerste stop was Kemijarvi. Tanken en even warm lopen en dan weer verder. Achteraf blijkt dat we daar de poolcirkel zijn overgegaan. Staat er nergens daar een bordje! Hebben we het helemaal niet bewust meegemaakt. Dat is effe balen! Alle warmte-isolerende maatregelen werken gelukkig wel wat. Het is beter te hebben als gisteren. Onderweg hebben we een aantal keren een ontmoeting met rendieren. Soms staan ze langs de weg, soms lopen ze midden over de weg en beginnen te rennen door het geluid van de motoren. Dan moet je wel opletten welke kant ze opgaan en niet ineens oversteken.
Gelukkig gaat het elke keer goed. We hebben niet echt de mogelijkheid om stil te gaan staan en uiteindelijk hebben we ze op foto gezet terwijl ze in een weitje lagen te slapen bij het Sami- museum.
Na een aantal tankstops en rek en strekoefeningen draaiden we het laatste stuk weg naar Karasjok op. Dit was een lange rechte weg van 80 km, die op en neer ging met hoge heuvels. Na 80 km gingen we de grens met Noorwegen over.
Het hele landschap veranderde acuut. Zo vreemd. Ineens was het een kronkelende weg over heuvels, waar het in Finland met lange slingerende wegen ging.
Het hotel hadden we snel gevonden. Na 7 uur onderweg geweest te zijn, kregen we ineens weer een uur kado. In Finland is het geen zomertijd maar in Noorwegen wel. Dus half 6 werd half 5. Da's mooi werk.
We zijn in het Sami-museum gaan kijken en wat souveniers gekocht.
Om te kunnen eten werden we naar buiten gestuurd en na wat zoeken bleek het restaurant in een Sami-hut te zijn. Met kampvuur in het midden en boomstammen als tafels. Het eten smaakte voortreffelijk, maar helaas smaakte ik ook lekker, voor de muggen wel te verstaan.
3 grote bulten op mijn voeten, door mijn sokken heen, schandalig!
Met dat we van de motor stapten begon het te regenen. De reputatie van Noorwegen wordt gelijk eer aan gedaan Het regent er bijna altijd.
Morgen gaan we op weg naar de Noorkaap, het hoog(s)te punt van de reis, letterlijk en figuurlijk.
Martien met zijn verwarmde wanten had weinig te vrezen. Ook een plattegrondje als borstrok, een extra shirtje erbij aan, zo moest het maar gebeuren.
Het zonnetje scheen, maar dat hielp niet echt. Op weg naar Karasjok in Noorwegen. We hadden al uitgevogeld dat we ongeveer 200 km konden rijden en dan in een 'grote' plaats kwamen en konden tanken. Eerste stop was Kemijarvi. Tanken en even warm lopen en dan weer verder. Achteraf blijkt dat we daar de poolcirkel zijn overgegaan. Staat er nergens daar een bordje! Hebben we het helemaal niet bewust meegemaakt. Dat is effe balen! Alle warmte-isolerende maatregelen werken gelukkig wel wat. Het is beter te hebben als gisteren. Onderweg hebben we een aantal keren een ontmoeting met rendieren. Soms staan ze langs de weg, soms lopen ze midden over de weg en beginnen te rennen door het geluid van de motoren. Dan moet je wel opletten welke kant ze opgaan en niet ineens oversteken.
Gelukkig gaat het elke keer goed. We hebben niet echt de mogelijkheid om stil te gaan staan en uiteindelijk hebben we ze op foto gezet terwijl ze in een weitje lagen te slapen bij het Sami- museum.
Na een aantal tankstops en rek en strekoefeningen draaiden we het laatste stuk weg naar Karasjok op. Dit was een lange rechte weg van 80 km, die op en neer ging met hoge heuvels. Na 80 km gingen we de grens met Noorwegen over.
Het hele landschap veranderde acuut. Zo vreemd. Ineens was het een kronkelende weg over heuvels, waar het in Finland met lange slingerende wegen ging.
Het hotel hadden we snel gevonden. Na 7 uur onderweg geweest te zijn, kregen we ineens weer een uur kado. In Finland is het geen zomertijd maar in Noorwegen wel. Dus half 6 werd half 5. Da's mooi werk.
We zijn in het Sami-museum gaan kijken en wat souveniers gekocht.
Om te kunnen eten werden we naar buiten gestuurd en na wat zoeken bleek het restaurant in een Sami-hut te zijn. Met kampvuur in het midden en boomstammen als tafels. Het eten smaakte voortreffelijk, maar helaas smaakte ik ook lekker, voor de muggen wel te verstaan.
3 grote bulten op mijn voeten, door mijn sokken heen, schandalig!
Met dat we van de motor stapten begon het te regenen. De reputatie van Noorwegen wordt gelijk eer aan gedaan Het regent er bijna altijd.
Morgen gaan we op weg naar de Noorkaap, het hoog(s)te punt van de reis, letterlijk en figuurlijk.
Succes met het laatste stuk naar het 'toppunt'!