Het toppunt.
De dag begon al goed, maar niet heus. De thermometer wees 3 graden aan en biten miezerde het. Het moraal zakt tot het vriespunt. De regenkleding uit de tassen en ons met tegenzin erin gehesen.
Op weg naar de noordkaap. Vanuit Karasjok is het 3,5 uur rijden, maar daar zijn niet de ontdooitijden bij gerekend. Het regenpak zorgt er wel voor dat het wat minder koud aanvoelt, maar de handen en voeten hebben er geen baat bij.
De weg is slecht, gaten, scheuren, plakaten asfalt. Het gaat van links naar recht, op en neer en soms alles tegelijk.
Onderweg komen we een paar maal een kudde rendieren tegen en schapen die in de berm liggen te herkauwen. Hoezo verkeersmak.
Des te verder we komen des te harder en kouder het gaat waaien. In Honningsvag hebben een langere ontdooitijd nodig. Een hapje voor de interne mens en weer op pad voor het laatste stuk van 20 km.
Er zijn lange tunnels met spaarzame verlichting, rijdt er ook nog een fietser met een klein achterlichtje. Die heeft zeker een doodwens, levensgevaarlijk. Het is een kaal en bar landschap. Flarden mist en miezerwolken hangen rond ons heen. Toch nog even gestopt voor een foto onderweg. Daar stonden ook plakjes p een paal, voor vogels om te nestelen.
Het is een lange optocht van bussen, campers en motoren..
Iedereen moet dezelfde weg heen als terug.
Uiteindelijk bereiken we de Noordkaap! Eerst nog in de rij om toegang te betalen. Er staat een harde wind en het miezerd. Met de helmen nog op gaan we het informatiecentrum binnen. Het is beredruk. Allerlei nationaliteiten hoor je er.
Foto's gemaakt bij het monument. Verplicht natuurlijk. Nog even rondkijken en we gaan naar huis!!
We gaan dezelfde weg terug totdat we de splitsing hebben naar Alta.
Hier is de weg als een rechte streep door het land getrokken. Het is berekoud en we hebben de sokken er in. Wat een barre tijden. Soms laat even een waterig zonnetje zich zien, maar meestal miezrd het. We gaan steeds hoger. Op een gegeven moment rijden we langs de sneeuw. Na 170 km vinden we een warme douche in het hotel tegen 20 uur. Wat een grijze koude dag. Nu gaan we weer afzakken verder naar het zuiden. Na een lekkker maal in een eettentje achter het hotel, zoeken we om 23.30 ons warme bedje op. HEERLIJK.
Op weg naar de noordkaap. Vanuit Karasjok is het 3,5 uur rijden, maar daar zijn niet de ontdooitijden bij gerekend. Het regenpak zorgt er wel voor dat het wat minder koud aanvoelt, maar de handen en voeten hebben er geen baat bij.
De weg is slecht, gaten, scheuren, plakaten asfalt. Het gaat van links naar recht, op en neer en soms alles tegelijk.
Onderweg komen we een paar maal een kudde rendieren tegen en schapen die in de berm liggen te herkauwen. Hoezo verkeersmak.
Des te verder we komen des te harder en kouder het gaat waaien. In Honningsvag hebben een langere ontdooitijd nodig. Een hapje voor de interne mens en weer op pad voor het laatste stuk van 20 km.
Er zijn lange tunnels met spaarzame verlichting, rijdt er ook nog een fietser met een klein achterlichtje. Die heeft zeker een doodwens, levensgevaarlijk. Het is een kaal en bar landschap. Flarden mist en miezerwolken hangen rond ons heen. Toch nog even gestopt voor een foto onderweg. Daar stonden ook plakjes p een paal, voor vogels om te nestelen.
Het is een lange optocht van bussen, campers en motoren..
Iedereen moet dezelfde weg heen als terug.
Uiteindelijk bereiken we de Noordkaap! Eerst nog in de rij om toegang te betalen. Er staat een harde wind en het miezerd. Met de helmen nog op gaan we het informatiecentrum binnen. Het is beredruk. Allerlei nationaliteiten hoor je er.
Foto's gemaakt bij het monument. Verplicht natuurlijk. Nog even rondkijken en we gaan naar huis!!
We gaan dezelfde weg terug totdat we de splitsing hebben naar Alta.
Hier is de weg als een rechte streep door het land getrokken. Het is berekoud en we hebben de sokken er in. Wat een barre tijden. Soms laat even een waterig zonnetje zich zien, maar meestal miezrd het. We gaan steeds hoger. Op een gegeven moment rijden we langs de sneeuw. Na 170 km vinden we een warme douche in het hotel tegen 20 uur. Wat een grijze koude dag. Nu gaan we weer afzakken verder naar het zuiden. Na een lekkker maal in een eettentje achter het hotel, zoeken we om 23.30 ons warme bedje op. HEERLIJK.
